Crónica 5 dos Pallasos en Rebeldía dende Chiapas (Ano 2004)Crónica 5 dos Pallasos en Rebeldía dende Chiapas (Año 2004)
Internet na Selva Zapatista
Comezamos o día con moita forza, saber que iamos actuar pronto e ver como os nenos da comunidade (e máis os maiores) lembran con detalle a nosa obra de hai 14 meses, encheunos de auténtica enerxía creativa, así que decidimos axudar a facer o tellado da nova construcción que se estaba a erguer no Caracol.
É a “Casa dos internets”, como aquí a chamaron. Si, estamos construíndo un edificio que vai albergar ordenadores conectados vía satélite á Rede.
A Revolución do 1º de Xaneiro non foi só un levantamento armado, senón tamén un paso de xigante para o mundo Maia, que vai traer consigo a igualdade entre os homes e as mulleres dentro das comunidades zapatistas, e tamén a adaptación de moitas modernidades ao modelo de vida indíxena.
Desque descubrín que estabamos a facer un macrociber revolucionario aos pes do Baskhan, empecei a recordar como era o Roberto Barrios que eu coñecera no 98, cando o visitara como coordinador da Comisión Civil Internacional de Observación polos Dereitos Humanos en México, un verdadeiro fito da defensa dos dereitos humanos desde a esquerda e os movementos populares.
Naquel ano o Aguascalientes (agora, V Caracol) era un soño máis ca unha realidade. Dende entón ate hoxe, coa axuda dos colectivos internacionais de apoio ao EZLN, construíuse a escola, a biblioteca, a cantina, a tenda da cooperativa de mulleres, varios comedores e dormitorios comunais, a cancha de básquet, e a Radio Insurxente que, coas entradas do “Festiclown” e o “Olladas do planeta”, financiamos.
Aí está un modelo de desenvolvemento verdadeiramente alternativo, que non conta co apoio das Nacións Unidas, incluso que se levou a cabo en contra de militares e gobernantes mexicanos, nunha das zonas máis deprimidas de América Latina e, o máis importante de todo: fornecendo un proceso revolucionario.
Así que marchamos a darnos o merecido baño nocturno, despois de levar unha malleira no torneo internacionalista do caracol: Galicia contra Catalunya, e nin a derrota puido eclipsar un momento tan importante do día como é o do baño despois de axudar a levantar coas nosas mans o próximo centro de comunicacións rebelde de Roberto Barrios.
Podemos perder ao basquet, pero o que non se nos marcha é o orgullo de participar desta aventura imprescindible que se chama zapatismo.
Iván Prado, 29 de decembro de 2004Hemos empezado el día con mucha fuerza, saber que pronto vamos a actuar y ver como los niños de la comunidad (y los mayores) recuerdan con detalle nuestra obra de hace 14 meses, nos ha llenado de auténtica energía creativa, así que decidimos ayudar a hacer el tejado de la nueva construcción que se estaba levantando en el Caracol.
Es la “Casa de los Internets”, como aquí le llaman. Sí, estamos construyendo un edificio que va a albergar ordenadores conectados a la Red vía satélite.
La Revolución del 1º de Enero no fue solamente un levantamiento armando, sino también un paso de gigante para el mundo Maya, que va a traer consigo la igualdad entre hombres y mujeres dentro de las comunidades zapatistas, y también la adaptación de muchas modernidades al modelo de vida indígena.
Desde que he descubierto que estábamos haciendo un macrociber revolucionario a los pies del Baskhan, he comenzado a recordar cómo era el Roberto Barrios que yo había conocido en el año 98, cuando vine aquí como coordinador la Comisión Civil Internacional de Observación por los derechos Humanos en México, un verdadero hito en la defensa de los derechos humanos desde la izquiera y los movimientos populares.
En aquel año el Aguascaliente (ahora, V Caracol) era un sueño más que una realidad. Desde entonces hasta hoy, con la ayuda de los colectivos internacionales de apoyo al EZLN, se ha construido la escuela, la Biblioteca, la cantina, la tienda de la Cooperativa de mujeres, varios comedores y dormitorios comunales, la cancha de basket y la Radio Insurgente que financiamos con las entradas del “Festiclown” y “Olladas do Planeta”
Ahí está un modelo de desarrollo verdaderamente alternativo, que no cuenta con el apoyo de las Naciones Unidas, incluso que se ha llevado a cabo en contra de los militares y gobernantes mexicanos, en una de las zonas más deprimidas de América Latina y, lo más importante de todo: alimentando un proceso Revolucionario.
Así que nos fuimos a dar un merecido baño nocturno, después de llevar una paliza en el torneo internacionalista del Caracol: Galicia contra Catalunya, ni la derrota ha podido eclipsar un momento tan importante del día como es el baño después de ayudar a levantar con nuestras manos el próximo centro de comunicaciones rebelde de Roberto Barrios.
Podemos perder al básquet, pero lo que no se nos va es el orgullo de participar en esta aventura imprescindible que se llama zapatismo.
Iván prado, 29 de diciembre de 2004